
در سالهاي اخير، ستاره شناسان هزاران سياره در حال گردش در ستارگان نزديك را پيدا كردهاند كه به نظر كمي كمتر از كشف سال ۲۰۱۶ يك سياره به اندازه زمين قابل سكونت در حدود Proxima قنطورس است، نزديكترين ستاره بعد از خورشيد، كه واقعاً به مردم فكر ميكند: آيا ما نسبت به حملات ستارهاي و ديگر cataclysms ها در يك سياره منفرد بسيار آسيبپذير هستيم؟ آيا ما ميتوانيم از گونههاي ما با فرستادن يك كشتي فضايي به يك خانه جديد، "Battlestar Galactica" يا "مسافران فيلم" محافظت كنيم؟ فردريك مارين در ميان كساني است كه تفكر سخت را انجام ميدهند. دانشگاه استراسبورگ به موضوعات مهندسي مسافرت بين ستارهاي (كه وراي تكنولوژي فعلي قرار دارد) تمركز كردهاست، اما در جنبه زيستشناسي اين سوال: چند تن از خدمه براي سفر ميان ستارهاي كه ممكن است دهها نسل طول بكشد، مورد نياز است؟ به عبارت ديگر، حداقل تعداد افراد مورد نياز براي ارائه و موفق ساختن يك جمعيت سالم از انسانهاي امروزي در زمين ديگر چيست؟
منبع