گروه‌هاي نظامي خشونت و مواد مخدر بيشتري را در مدرسه مي‌بينند.

a shows.Rese در دانشگاه كاليفرنياي جنوبي كه سرپرستي اين مطالعه را بر عهده داشت به سي ان ان گفت : " آن‌ها به شكل الگويي از آنچه كه به نظر مي‌رسد مورد آزار و اذيت قرار گرفته يا منزوي بودن را ترجيح مي‌دهند ." فرزندان پرسنل نظامي اغلب از مدرسه به مدرسه مي‌روند ; چرا كه والدين آن‌ها , اغلب در خارج از كشور و اغلب در اواسط سال تحصيلي , اختصاص داده مي‌شوند . خانواده‌ها بايد با جنگ كنار بيايند , آن‌ها مجبورند با اين جنبش سر و كار داشته باشند , آن‌ها مجبورند با اعضاي خانواده خود در مسير آسيب سر و كار داشته باشند . وي افزود : " به ويژه در طي 15 سال گذشته , خانواده‌هاي آن‌ها بارها در مناطق جنگي از جمله عراق و افغانستان به سر مي‌برند . اما تيم او همچنين مطالعه‌اي را انجام داد كه نشان داد كودكان ارتش وظيفه فعال و كهنه سربازان قديمي بيشتر در مورد خودكشي فكر مي‌كنند . Astor

اخير ... مصرف مواد مخدر (به عنوان مثال ، كوكائين و ليزرژيك اسيد دي اتيل آميد يا LSD) و دو برابر احتمال آوردن اسلحه به مدرسه در مقايسه با همسالان غير نظامي است. ".وي گفت: "شانس تهديد آنها به اسلحه يا درگيري نيز به طور قابل توجهي بالاتر از همتايان غيرنظامي آنها بود."مطالعات ديگر به اين موضوع اشاره كرده اند ، اما آنها به طور كلي نماينده جمعيت نبودند. بنابراين تيم USC در ماه مارس و آوريل 2013 از تقريباً 700000 كودك در سن مدرسه از تقريباً در هر منطقه مدرسه اي در كاليفرنيا استفاده كرد. بيش از 50،000 كودك داراي يك يا دو والدين در نيروي هوايي ، ارتش ، نيروي دريايي ، تفنگداران دريايي ، گارد ملي يا ذخاير بودند. آنها دريافتند كه بيش از 45 درصد از جوانان با اتصالات نظامي اعتراف كرده اند كه حداقل يك بار الكل را امتحان كرده اند ، در مقايسه با 39 درصد بچه هاي غير نظامي. بيش از 12 درصد در مقايسه با 8 درصد از همسالان غيرنظامي خود به سيگار كشيدن اعتراف كردند. 24 درصد از بچه هاي نظامي گفتند كه از ترس كتك خوردن ، در مقايسه با كمتر از 18 درصد بچه هاي غير نظامي. بچه هاي نظامي به احتمال زياد گزارش مي دهند كه شايعاتي درباره آنها منتشر شده است ، شوخي هاي جنسي يا حركات ايجاد شده براي آنها ، به خاطر ظاهر و آزار و اذيت سايبري آنها مورد تمسخر قرار گرفته است. محققان گفتند. اين مي تواند ميزان بالاتر استفاده از سلاح را نيز توضيح دهد - آنها ممكن است قصد داشته باشند از خود محافظت كنند يا وضعيت خود را بدست آورند.محققان نوشتند: "بيشتر جوانان متصل به ارتش مقاومت نشان مي دهند.".بچه ها و خانواده هاي آنها مستحق نوعي حمايت و حداقل شناخت هستند. "با اين حال ، نتايج نشان مي دهد كه در زمان جنگ ، جوانان متصل به ارتش در معرض خطر بيشتري براي پيامدهاي منفي قرار دارند. علاوه بر اين ، در مقايسه با داده هاي سال 2011 ، به نظر مي رسد نرخ اين نتايج منفي در حال افزايش است.آستور خاطرنشان كرد: شيوه اخير شناخت ارتش و جانبازان وظيفه فعال ، از سياست هاي هواپيمايي اجازه دادن به كارمندان و زنان در هيئت مديره يكنواخت ، تا من اجتماعي است

در حالي كه فعاليت‌هاي خود را به رسميت مي‌شناسند. اما اين جشن‌ها به ندرت به خانواده‌ها كشيده مي‌شوند و فرزندان آن‌ها و خانواده‌هايشان مستحق نوعي حمايت و حداقل قدرداني هستند." او ممكن است متوجه نشود كه اگر آن‌ها در نزديكي يك پايگاه نباشند، فرزندان نظامي داشته باشند و بسياري از خانواده‌ها انتخاب مي‌كنند كه استقرار خود را از جوامع سنتي نظامي صرف كنند. او گفت كه مدارس بايد مراقب چنين كودكاني باشند و به آن‌ها كمك كنند تا اطمينان حاصل كنند كه در تحصيلات آكادميك يا اجتماعي مبارزه نمي‌كنند. او گفت: " اين علم موشك در اينجا نيست. Astor گفت: " حمايت اجتماعي مستقيم است."